De zorg voor gedetineerden en forensisch psychiatrische patiënten ligt in Nederland onder een vergrootglas. Er wordt daarbij vooral gekeken naar de uitkomst: het terugdringen van recidive en het voorkomen van incidenten in de publieke domein – de geschoktheid en lichte hysterie rond de casus van Anne Faber spreken hier boekdelen.
Vanuit Inforsa en de Stichting Presentie deden wij onderzoek in een forensische psychiatrische kliniek (FPK). Daar worden cliënten op last van de rechter verplicht behandeld voor hun problematiek omdat ze een delict gepleegd hebben. We keken naar de effecten van een vernieuwende praktijk: relationeel ingerichte zorg en contact na de behandeling.
Kort gezegd is dat zorg waarbij de werker zich voegt naar of in het leven van de cliënt en gewone omgangsvormen gebruikt. Hij stemt af op de noden en verlangens van de cliënt en zet (pas dan) zijn professionele kennis gepast in (1, 2).
Lees verder via socialevraagstukken.nl
Mensen boven Macht – Edwin Tuin
‘We blijven steeds in dezelfde valkuilen vallen’
Toezicht in verbinding – Weinig zon en veel behang? Blog Paul van Dijk
