Feiten doen er niet zoveel toe in het veiligheidsbeleid. Emoties tellen zwaarder, schrijft Kees van der Vijver in de Politiecolumn. Het lijkt zo logisch: veiligheidszorg moet zich richten op wat belangrijk is. De hoogste prioriteit voor wat het meest ernstig is, in termen van doden, gewonden en schade. De praktijk is ingewikkelder.Als voorbeeld de discussie naar aanleiding van het inreisverbod van President Trump. De juridisch aanvechtbare maatregel werd verdedigd door te wijzen op het grote gevaar van terrorisme. Hoe was de president tot een inreisverbod voor zeven landen gekomen? Een aantal van die landen had geen enkele historie met (islamitische) terreuraanslagen in het westen. En landen die men als hofleverancier mag beschouwen in het leveren van aanslagplegers (zoals Saoedi-Arabië en Tunesië) kwamen niet voor op deze lijst. Welke rol hebben reëel dreigende gevaren gespeeld?
Lees verder via het NRC
Interessant zijn de Colleges van het Haags Congresbureau! Zie de website
Mensen boven Macht – Edwin Tuin
‘We blijven steeds in dezelfde valkuilen vallen’
Toezicht in verbinding – Weinig zon en veel behang? Blog Paul van Dijk
