Het favoriete vehikel van de transformatie van het sociale domein zijn de wijkteams. Die mogen zichzelf dan een 7,7 geven, er raakt wel de klad in. De gerichtheid op individuele hulpverlening drukt de opbouwwerker in de marge. Maar: het kan best anders.
Movisie signaleerde het al bijna een jaar geleden. Bijna alle grote en middelgrote gemeenten werken met sociale wijkteams. Ze hebben de ambitie om daarmee dichter bij de burger te komen, deze beter en eerder te helpen en zodoende zwaardere en duurdere zorg te voorkomen. In de praktijk loopt dat niet lekker. De wijkteams slagen er bijna nergens in om al hun taken uit te voeren. De top vier van de taken waaraan de teams volgens Movisie vaak niet toekomen, is veelzeggend: outreachend werken (46%), nuldelijnszorg organiseren; informele netwerken, buurthulp (43%), preventief werken en vroegsignalering (38%) en collectieve voorzieningen in de wijk ondersteunen en faciliteren (38%). De teams hebben last van een hoge caseload en werkdruk en zijn ook nog eens veel tijd kwijt aan de administratie en registratie die daar kennelijk bij hoort.
Anders gezegd: sociale wijkteams zijn zo druk met individuele hulpverlening dat ze aan de meer collectieve functies niet toekomen. Terwijl dat nu net de taken waren waarin de nieuwe werkwijze zich zou moeten onderscheiden van de oude. Het blussen lukt misschien beter dan voorheen, maar we vergeten dat je ook brandmelders kunt plaatsen.
Lees verder via Socialevraagstukken
Mensen boven Macht – Edwin Tuin
‘We blijven steeds in dezelfde valkuilen vallen’
Toezicht in verbinding – Weinig zon en veel behang? Blog Paul van Dijk
