De ramp – Storm Irma

De storm, die de sexy naam Irma verwierf, hield enkele dagen geleden thuis in en op bekend terrein, namelijk op de eilanden Sint Maarten, Saba en Sint Eustatius, gelegen in het Caribisch gebied. Eilanden, die voorheen allemaal volledig tot ons Koninkrijk behoorde, maar de bewoners van de drie eilanden eisten en verkregen in 2010 autonomie. Blijkbaar was men daar niet meer zo gecharmeerd van de Hollandse bemoeienissen op het gebied van bestrijding van corruptie, criminaliteit e.d.

Nu de storm het eiland heeft verlaten en de wonden worden gelikt, roepen Nederlandse politici, BN’ers en programmamakers dat Nederland vooral financiële hulp moet bieden aan de eilanden. Als je afgaat op de berichten lijkt het of het alleen maar om het Nederlandse deel van Sint Maarten gaat.
Bewoners schreeuwen voor camera’s moord en brand omdat hulp uitblijft.

Irma was geen lieftallige dame die het eiland bezocht. Een ramp van grote omvang voor de mensen die er verbleven, ook nadat zij van alle kanten waren gewaarschuwd voor de ramp. Er vielen doden en gewonden en de schade is immens.
Zo’n storm heeft ook een andere kant. Die van de hulpverlening. Zoals gebruikelijk bij rampen die op de een of andere manier aan Nederland kunnen worden verbonden, is er een nationale tv-geldinzamelingsactie. Ligt er tenminste weer een tv-feestje voor ons legertje BN-ers in het verschiet. Zij mogen zich opnieuw uitleven op de buis, kunnen elkaar nog eens massaal ontmoeten en krijgen de gelegenheid om het gepeupel een slecht geweten aan te praten waardoor alsnog schoorvoetend een bijdrage wordt gestort op een gironummer. Anderen gaan naar de inzamelingsplek toe, want stel je voor, je komt op tv omdat je wordt geïnterviewd. Ben je in één klap beroemd!

Uiteindelijk zal het er die avond om gaan hoe groot het bedrag is, dat bij elkaar werd gebedeld. Rond middernacht of zo komt de zichzelf benoemde super BN-er in beeld om met een hoop geschreeuw (en weinig wol) het bedrag luidkeels uit te schreeuwen. De miljoenen Euro’s worden bijgeschreven op de girorekening. Weliswaar een druppel op de bekende gloeiende plaat, maar wij Nederlanders hebben in elk geval weer eens ons goede hart getoond. Iets waarop we trots behoren te zijn.

Het valt mij op dat je bij sommige natuurrampen direct mensen en machines in de weer ziet om puin te ruimen en onmiddellijk met wederopbouw beginnen. Bij andere rampen gaan de mensen op de puinhopen zitten treuren en wachten (on)geduldig af op de hulp die er uiteindelijk wel of niet zal komen. De ramp op Sint Maarten nodigde blijkbaar uit om te gaan plunderen, wat vervolgens door sommige journalisten en presentatoren op tv werd uitgelegd als begrijpelijk. De mensen hadden immers niets meer. Als het in andere ramp- of oorlogsgebieden gebeurt, wordt het massaal afgekeurd en bestempeld als crimineel gedrag.

En wij…wij gewone Nederlanders, laten ons telkens opnieuw ringeloren door een overvloed aan herhaalde nieuwsberichten, vooral de getoonde ellende. Soms ook belachelijke registraties, zoals de verslaggever die zijn verhaal voor de camera doet, geheel ingepakt tegen de storm en de regen, terwijl op de achtergrond mensen op het strand in luchtige zomerkledij rond wandelen of lopen te bellen.

Desondanks voelen wij ons weer schuldig in ons bijna rijkste landje ter wereld. Dus gaan wij helpen, waar ook ter wereld.

Jacques Smeets, pensionado at Regiopolitie Limburg-Zuid