Nu heb ik de sleutel – Zelfbeheer van residentiële voorzieningen in de maatschappelijke opvang en geestelijke gezondheidszorg

In zelfbeheerde residentiële voorzieningen hebben deelnemers en ervaringswerkers de regie en verantwoordelijkheid over de voorziening, van wie er het huishouden moet doen tot het besluit om wel of niet naar een andere locatie te verhuizen. Betrokken sociaal werkers ondersteunen, maar hebben geen formeel zeggenschap.Veel betrokkenen zijn enthousiast over het idee, maar de uitvoering blijkt complex, alleen al omdat onduidelijk is wat zelfbeheer is en hoe daar vorm aan gegeven moet worden.

In dit artikel beschrijft Max Huber zes kernkwesties die spelen binnen zelfbeheer. De kernkwesties zijn van belang voor nieuwe en bestaande zelfbeheerde voorzieningen, maar ook relevant voor ambulante cliëntgestuurde voorzieningen en reguliere residentiële voorzieningen. In dit artikel richt Huber zich vooral op de uitdagingen van zelfbeheer. Tegelijkertijd wil hij de grote inzet van betrokkenen, de baat die veel deelnemers ervaren en de bijzonderheid van het fenomeen zelfbeheer benadrukken. Zelfbeheer is zeker geen wondermiddel, maar voor veel betrokkenen wel een ‘enabling niche’ (Van Regenmortel, 2011), een empowermentstimulerende omgeving.

Lees verder via HVA