Handhaven binnen het sociaal domein is een ongelooflijk veelzijdig en mooi vakgebied. Dat is het altijd al geweest, maar nu vraagt de transitie in mijn beleving om een herpositionering van de handhaver. Een centrale positie. Handhaven binnen het sociaal domein kent vele vormen. Binnen de Wmo en Jeugd gaat het vooral om het opsporen van onbetrouwbare zorgverleners. Zorgverleners die betaald worden om bepaalde zorg te leveren maar dat in de praktijk niet doen. Dit dupeert zowel de gemeente als de burger en dat is kwalijk. Die burger heeft de toegekende zorg nodig, maar krijgt die nu niet. Voor de Participatiewet gaat het meer om het opsporen van onterecht verstrekte uitkeringen. Maar ook daar kan de burger de dupe van zijn. Denk aan werkgevers die uitkeringsgerechtigden inzetten met behoud van hun uitkering, zonder de intentie om deze mensen daadwerkelijk een baan aan te bieden of te investeren in hun werknemersvaardigheden.
Lees verder via Stimulanzs
Hedendaagse jeugdcriminaliteit: nieuwe vragen en enkele antwoorden na een historische daling
Mensen boven Macht – Edwin Tuin
Advocaat-generaal: geen herziening Arnhemse villamoord
