Het beleid in de jeugdzorg om vaker een-op-eenbegeleiding aan te bieden, moet worden tegengegaan, vindt lector en bijzonder hoogleraar Peer van der Helm. Het veroorzaakt eerder extra trauma’s dan dat het bijdraagt aan het herstel van jongeren en jongvolwassenen.
Op het separeren van jongeren en jongvolwassenen bestaat maatschappelijk en wetenschappelijk terecht veel kritiek. Stenen des aanstoots zijn het geweld waarmee separeren vaak gepaard gaat, en het voorbijgaan aan de psychologische basisbehoeften verbondenheid, autonomie en competentie. Dat laatste leidt geregeld tot verminderde zelfregulatie.
Slechte ontwikkeling
Vanwege de voortdurende kritiek op separatie als middel zoeken instellingen en scholen naarstig naar andere manieren om de veiligheid van hun cliënten en dat van hun personeel te waarborgen. Meestal besluiten ze tot een permanente een-op-eenbegeleiding, vaak gecombineerd met fixeren of separeren. Maar is dat wel een goede ontwikkeling?
Lees verder via socialevraagstukken.nl
Toezicht in verbinding – Weinig zon en veel behang? Blog Paul van Dijk
‘We blijven steeds in dezelfde valkuilen vallen’
De kinderopvangsector heeft nu een eigen raad: de Kinderopvangraad
