Patiënten en hun naasten worden nog te weinig betrokken bij calamiteitenonderzoek in de geestelijke gezondheidszorg (ggz), terwijl zij het wel belangrijk vinden dat er aandacht is voor hun perspectief op het incident. Dit blijkt uit onderzoek van het NIVEL en Erasmus School of Health Policy & Management (ESHPM) in opdracht van de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ).
Ten aanzien van de behandeling van de patiënt voeren de meeste ggz-instellingen een familiebeleid waarbij naasten een centrale rol krijgen toebedeeld. Ook voor het verbeteren van de betrokkenheid van naasten vanaf het begin van de behandeling, bestaan er verschillende richtlijnen en initiatieven. Bij het uitvoeren van calamiteitenonderzoek is het verbeteren van de betrokkenheid van patiënten en naasten echter nauwelijks opgenomen in het beleid, zo blijkt uit het onderzoek. Uit verhalen van patiënten en familie blijkt dat er hier in de praktijk ook weinig aandacht voor is, terwijl zij dit wel belangrijk vinden.
Lees verder via skipr.nl
Toezichthouder: ‘Verduurzamen zorgt voor vertraging bij versterking’
Hedendaagse jeugdcriminaliteit: nieuwe vragen en enkele antwoorden na een historische daling
Mensen boven Macht – Edwin Tuin
