Naast familieleden of vrienden zijn er nog vele andere mensen die welzijnstaken verrichten in superdiverse landen als België en Nederland. Ze krijgen echter niet de aandacht die ze verdienen, omdat de formele en informele hulpverlening sterk gescheiden werelden zijn. Die kloof moet nodig overbrugd worden.
In het voorjaarsnummer van het Tijdschrift voor Sociale Vraagstukken buigen Radboud Engbersen en Monique Kremer zich over de superdiverse stad. Superdiversiteit verwijst naar het samenspel van verschillende variabelen zoals land van herkomst, migratiekanalen en -trajecten, wettige status, sociaal kapitaal van migranten, toegang tot werk, reacties van lokale autoriteiten, aanbieders van publieke diensten en burgers (Vertovec, 2007).
Lees verder via socialevraagstukken.nl
Toezichthouder: ‘Verduurzamen zorgt voor vertraging bij versterking’
Hedendaagse jeugdcriminaliteit: nieuwe vragen en enkele antwoorden na een historische daling
Mensen boven Macht – Edwin Tuin
