Hanna Bijl werd op de pont lastiggevallen en verwachtte elk moment de eerste klap. Ze schrok van de agressie, maar ook van de passiviteit van de medereizigers. Als Noorderling ga ik dagelijks met de pont, vaak meerdere keren per dag. Nooit voelde ik me hierbij onveilig, zelfs niet in het holst van de nacht. Goed, gekkies zijn er overal en dus ook op de pont, maar het gezelschap van de medereizigers zorgt voor een veilig gevoel. Je bent immers onder stadgenoten.
Lees verder via het Parool
Hedendaagse jeugdcriminaliteit: nieuwe vragen en enkele antwoorden na een historische daling
Mensen boven Macht – Edwin Tuin
Advocaat-generaal: geen herziening Arnhemse villamoord
