De mondige patiënt beschouwt de geestelijke gezondheidszorg (ggz) als een systeem dat voornamelijk aan symptoombestrijding doet en daar is hij steeds vaker niet tevreden mee. Hij wil namelijk dat de professionals hem leren om zijn leven te leven, met al zijn kwetsbaarheden. Die opgave speelt in de geestelijke gezondheidszorg nog meer dan in de geneeskunde, omdat in de ggz maar weinig cure is en er weinig wordt ‘gefikst’.
In ons land groeit als reactie op de traditionele, bureaucratische geestelijke gezondheidszorg langzaam maar zeker een parallelle structuur waarvan de herstelacademie zoals Enik in Utrecht de opvallendste uiting is.
Lees verder via socialevraagstukken.nl
Hedendaagse jeugdcriminaliteit: nieuwe vragen en enkele antwoorden na een historische daling
Mensen boven Macht – Edwin Tuin
Advocaat-generaal: geen herziening Arnhemse villamoord
