Ontmoeting stimuleren en veiligheid vergroten. Het is geen makkelijke opgave, zo blijkt uit de vernieuwing van wijkpark Cromvliet in Den Haag. Voor het KIS onderzoek naar publieke familiariteit in wijken bezochten we dit park, en spraken we met bezoekers en andere betrokkenen. Bevordert het park de verbinding in de wijk? Zijn bewoners er blij mee? Dat zijn ze, blijkt uit de gesprekken, maar ze zien ook ruimte voor verbetering. Sommige van hun belangen botsen; niet aan alle wensen kan worden voldaan.
Wijkpark Cromvliet ligt in de Haagse Molenwijk, in stadsdeel Laak. Hier wonen veel mensen met een migratieachtergrond. De grootste groepen hebben een Marokkaanse of Turkse achtergrond; het aandeel EU-migranten uit Polen en Bulgarije is de laatste jaren sterk toegenomen. Het verloop in de wijk is hoog: er vertrekken veel mensen relatief snel naar een andere woning buiten de wijk, waardoor de betrokkenheid bij voorzieningen en activiteiten lager is. Ook de armoedecijfers zijn hoog; ongeveer driekwart van de woningen is (sociale) huur.
Publieke familiariteit
KIS onderzoekers bezochten park Cromvliet in het kader van het onderzoek ‘Kennen is het niet, maar we komen elkaar hier wel tegen’. Dit onderzoek draaide om het begrip publieke familiariteit: lichte, herhaalde en spontane contacten tussen bewoners, waardoor ze elkaar van gezicht en herkennen en misschien soms groeten of een praatje maken. Uit eerder onderzoek blijkt dat deze lichte vorm van contact de sociale samenhang in de buurt vergroot. Om dit te bevorderen moeten publieke plekken slim worden ingericht. KIS onderzocht op vijf plekken, waaronder park Cromvliet, hoe publieke familiariteit in de praktijk tot stand komt en hoe het kan worden bevorderd.
Lees verder via kis.nl
Hedendaagse jeugdcriminaliteit: nieuwe vragen en enkele antwoorden na een historische daling
Mensen boven Macht – Edwin Tuin
Advocaat-generaal: geen herziening Arnhemse villamoord
