Samenwerken in het belang van een zevenjarige – risicojeugd en jeugdgroepen op de basisschool

“Een collega vertelde me over een praktijkcasus waar ik de rillingen van kreeg. Ik zal het niet snel vergeten. Het kind in zijn voorbeeld heeft dezelfde leeftijd als mijn eigen dochtertje. Alleen groeit zij op in een andere omgeving. Mijn kinderen krijgen genoeg te eten, hun broodtrommel is gevuld en hun kleding is aangepast aan het jaargetijde. Kern van het voorbeeld: Een jongetje uit groep 3 werd op heterdaad betrapt toen hij in een woonhuis wilde inbreken. Het kind was dus hooguit 7 jaar…

Ik gebruik in presentaties en workshops regelmatig de quote uit het boek ‘Misdadigers van Morgen’ (Loeber et al, 2010): ‘Laat me een kind voor zijn zevende zien, en ik voorspel zijn toekomst’. Deze zinsnede geeft helaas geen rooskleurig beeld voor het jongetje uit het voorbeeld.  Hoe kunnen nu professionals in de veiligheid, zorg- en hulpverlening en op school dit jongetje helpen om niet verder af te glijden in de jeugdcriminaliteit? Iedereen zal het met elkaar eens zijn dat deze zevenjarige in een verre van veilige omgeving opgroeit.

In de praktijk blijkt vaak hoe lastig het is om te bepalen wie de regie over een casus heeft, en wie van de ketenpartners de verantwoordelijkheid voor het proces op zich moet nemen. Want, hoe zorg je ervoor dat iedereen aan de estafetteloop meedoet en het stokje op het juiste moment overneemt? Dat is een kunst op zich waar lopers veel trainersuren in stoppen. Dus, hoe zorg je als partners dat er de juiste hulp op het juiste moment wordt geboden en wanneer zorg je voor een gepaste overdracht van informatie die relevant is voor je samenwerkingspartners? Het helpt écht om ‘trainingsuren’ te maken en in elkaar te investeren. Want ‘onbekend maakt nog steeds onbemind’.

In het e-book ‘Back to school’ geven we enkele handvatten hoe de samenwerking tussen de jeugdregisseur die verantwoordelijk is voor risicojeugd en jeugdgroepen én de basisschool sterker kan worden. Basisscholen bezitten juist die informatie waarmee professionals rondom het kind dat dreigt af te glijden, weer een beter perspectief kunnen bieden. De school is daarmee een hele belangrijke partner en vindplek voor de wijk als het gaat om de organisatie van zorg rond een kind. Voor de school is het dan ook essentieel te weten waar en bij wie het zijn ‘niet pluis’-gevoel of signaal kan neerleggen. Zo kan dit verrijkt worden met relevante informatie vanuit het hele netwerk rondom het kind en zijn gezin om zo te bepalen wat de gepaste vervolgstappen zijn.

Ik denk nog regelmatig aan deze zevenjarige en ik hoop dat de aangehaalde quote voor hem niet opgaat. Dat hij en zijn ouders op tijd de juiste hulp ontvingen zodat hij op het rechte pad is gebleven. En dat hij ondanks de mindere start onder aan de streep kan uitkijken naar een betere toekomst.”

Lees verder via Wegwijzer Jeugd en Veiligheid – E-book Back to school en hier is ook het e-book te bestellen