Expired: Hoe haal je het in het botte kop

Excuses voor mijn taalgebruik. Ik probeer het meestal iets netter te formuleren, maar dit waren de eerste gedachten die bij mij opkwamen en ik kon ze even niet onderdrukken. Ik kon ze niet onderdrukken toen ik las wat er vannacht in Den Haag was gebeurd. Het waren mijn eerste gedachten en mijn eerste woorden.
Ik ging in mijn gedachten terug naar de Oud- en Nieuwjaarsfeesten uit mijn tijd in de wijk en in de surveillancedienst. Waren ze ook zo? Volgens mij Is er altijd een kat- en muisspel geweest tussen de jongeren en de politie. Het gooien van vuurwerk en schreeuwen naar de politie, brandweer en ambulance is er, volgens mij, ook altijd geweest. Het lijkt in de afgelopen jaren wel extremer te zijn geworden. Maar het waren ook de avonden en nachten met veel plezier. De buurtbewoners die je even een gelukkig Nieuwjaar kwamen wensen. De jongeren die op het plein het glas naar je ophieven en je een fijne dienst toewensten. Dat zijn ook mijn herinneringen en ik denk van vele collega’s aan de Oudjaarsnacht. En ik denk dat het in heel veel gebieden nog zo is.
Dan komt gisteravond het trieste nieuws dat een collega is aangereden door een auto en dat hij na het ongeval is gereanimeerd. Vanuit het diepst van mijn hart hoop ik op een goed herstel van de collega. Ik wens alle familie, vrienden en collega’s van deze collega veel sterkte toe.
Vanochtend lees ik tot mijn ontsteltenis dat jij, tijdens de hulpverlening aan deze collega, mijn collega’s en het personeel van de ambulance zwaar hebt gehinderd in hun werk. Gehinderd in een poging het leven van een mens te redden. Blijkbaar vond jij het nodig om tijdens de reanimatie van mijn collega te gooien met stenen, flessen en vuurwerk naar de mensen die vochten voor het leven van mijn collega. Een collega, een man en een mens. Waarom? Hoe haal je het in je botte kop om dit te doen? Waar zat je verstand? Waar was je normbesef? Was je verstand verdwenen met de laatste druppel alcohol die jij achterover sloeg tijdens de jaarwisseling? Heb jij je normbesef weggeschoten met je laatste vuurpijl met de wens op een mooi en nieuw jaar?
Zou jij je ook zo gedragen wanneer je vader, je moeder, je zus of je broer gereanimeerd zou worden? Zou jij dan ook mijn collega’s en de mensen van de ambulance bekogelen met vuurwerk, stenen of flessen? Of verwacht je toch dat mijn collega’s en de mensen van de ambulance hun best doen om het leven van jouw familie of vrienden redden? Ik denk dat jij wilt dat de beste zorg wordt verleent aan degene die gewond is geraakt. Maar waarom gedraag jij je dan wel zo als het om anderen gaat? Als het om een politieman gaat? Heb jij daar antwoord op? Ik kan namelijk geen goed antwoord verzinnen op jou gedrag. Ik vraag me af of je, toen je vanochtend wakker werd, besefte wat je hebt gedaan. Ik ben namelijk bang van niet. Ik begrijp het niet! Ik wil het ook op geen enkele wijze begrijpen. Volgens mij moet jij je diep gaan schamen voor je gedrag. Heel diep! Ik hoop dat jij je gaat beseffen dat je gedrag van gisteravond niet normaal was.
Je zou lef tonen als jij je excuses zou maken. Excuses aan de collega’s en de mensen van de ambulance. Ik ben bang dat jij dat lef niet hebt! Want ik ken je excuus. “De anderen deden het ook” En dat excuus heb ik vaker gehoord dan mij lief is.
Ik kan alleen maar wensen op een goed herstel van de collega Mario! Veel sterkte…
Veel sterkte aan alle naasten, vrienden en collega’s

Auteur Arthur van der Vlies, Reflectie in Blauw