De zorg in Nederland komt vele handen tekort. Een probleem dat voor een deel verlicht kan worden als asielmigranten een faire kans krijgen om in te springen. Overheden en zorgorganisaties moeten dan wel de hindernissen op een hobbelig pad wegnemen.
‘Ik had in de coronacrisis een vacature gezien om te helpen bij het vaccineren waar ik op wilde solliciteren, maar zij vroegen een BIG-registratie en die heb ik niet. De jobcoach van de gemeente helpt me niet bij dit soort dingen, ik heb het zelf geprobeerd. Ik heb eerder ook naar het ziekenhuis gemaild om als vrijwilliger te werken in de coronacrisis, maar niks.’
Mevrouw S, huisarts uit Ethiopië, drie jaar in Nederland, diploma in Nederland gewaardeerd op bachelor-niveau, geciteerd in Van asielzoeker naar zorgverlener, ACVZ (2021).
De zorg kent al enige tijd grote personeelstekorten. Het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) schat dat het gaat om een tekort van ongeveer 56.000 tot 74.000 werknemers. Een tekort dat naar verwachting kan oplopen van 100.000 tot 130.000 werknemers in 2030. Desondanks lukt het asielzoekers en statushouders (tezamen asielmigranten) nauwelijks om werk in de zorg te krijgen, ook niet tijdens de nog immer voortwoekerende coronacrisis. Er werd bijvoorbeeld maar één persoon opgeroepen van de lijst met bijna tweehonderd in het buitenland opgeleide artsen, verpleegkundigen en paramedici die de Vereniging Buitenlands Gediplomeerde Artsen (VBGA) aanbood aan het initiatief Extra handen voor de zorg.
Lees verder via socialevraagstukken.nl
Toezichthouder: ‘Verduurzamen zorgt voor vertraging bij versterking’
Hedendaagse jeugdcriminaliteit: nieuwe vragen en enkele antwoorden na een historische daling
Mensen boven Macht – Edwin Tuin
