Waarom horen we nog zo weinig van de achterstandswijken in Nederland? Zijn de problemen weg? Samen met de subsidies, verpakt in rijksbeleid en ISV? De meeste woningen zijn er eigendom van een woningcorporatie, en die moeten terug naar hun kerntaken. Doen ze dan minder in de aandachtswijken? Zijn met de crisis de problemen van de mensen verdwenen? Onwaarschijnlijk toch. Hebben pers en politiek andere zaken aan hun hoofd? Best mogelijk.
Of is dit alles maar schijn? De werkelijkheid is dat de druk op de aandachtswijken toeneemt. Er komen door de extramuralisering steeds meer ‘verwarde mensen’, zoals Aedes het noemt, en die belanden dikwijls in zo’n (voormalige) aandachtswijk. Daar is het ook dringen voor de arbeidsmigranten, starters, ouderen, vergunninghouders, jongeren en anderen die een betaalbare woning willen.
Tien jaar geleden waarschuwde minister Winsemius dat in 140 wijken de vlam in de pan dreigde te slaan, waarvan in 40 het vuur al zichtbaar was. Een serie achterstandswijken werd bepaald, eerst waren dat er 56, later 40. Dat waren de pracht-, kracht-, probleem- of aandachtswijken. De Vogelaarwijken waren het paradepaardje van het toenmalige kabinet Balkenende. Fysieke herstructurering gekoppeld aan sociale stijging.
Inmiddels zijn de prachtwijken geruisloos van de agenda verdwenen. Niet gestopt, want het rijksbeleid loopt officieel nog door tot 2018 – minister Donner tekende ervoor op zijn laatste werkdag; wie weet dat nog? – maar al snel zonder financiële middelen, dus krachteloos.
Lees verder via Platform31 – Zijn de problemen de probleemwijk uit?