Ramptoerisme is een vreemd fenomeen. Kom.. we gaan met zijn allen kijken bij een rampplek, we spoeden ons er heen om met eigen ogen te zien hoe erg onze medemens er aan toe is. Misschien helpt het jezelf beter te voelen. Deze mensen, ramptoeristen genoemd, bieden meestal geen hulp maar kunnen juist de hulpverleners hinderen door massaal in de weg te staan. Er zijn zelfs ramptoeristen die actief hulpverleners het werken bemoeilijken of verhinderen en zelfs geweld gebruiken. Tot voor kort was ik ook nog nooit in een kijkersfile terechtgekomen.
In 2016 een zware ochtendspits rond Breda, 7 auto’s botsen in kijkersfile [ BNdeStem]. En er zijn recentelijke berichten te vinden. Te bizar voor woorden gewoon. Keihard remmen om de narigheid van een ander goed te kunnen bekijken en daarmee andere weggebruikers in gevaar brengen! Een ander probleem is dat veel mensen wegkijken als er iets aan de hand is. Ook de politiek doet daar aan mee.
Dagblad Trouw kopt in met een opiniestuk met de titel Het politiek correcte wegkijken is terug van weggeweest en ‘Wegkijken bij armoede kan echt niet’
Jaren geleden was ik op zaterdag in de stad en werd er door een groep jongeren een man in elkaar geslagen. Er stonden heel veel mensen omheen maar niemand greep in. Toen waren er overigens nog geen mobiele telefoons. Klaarblijkelijk had niemand de Politie gebeld. Misselijk was ik ervan…. en nu ik dit schrijf, nog steeds!
Ligt hierin een taak van de ouders middels opvoeden en aangevuld via onderwijs?! Kunnen wij mensen nog wel aanspreken om hun gedrag?! Misschien stemmen wij op de verkeerde politieke partij?! Normen en waarden zijn meestal ver te zoeken, helaas! Soort van ‘speld in de hooiberg’ gevalletje….
Margareth Weijers Hoofdredacteur