Pink een traantje weg bij de sociale-woningbouw-tragedie

Het tragische falen van sociale woningbouw. (Denk daar maar aan, als je wéér bij je ouders intrekt.)

Een paar jaar geleden tekende ik mijn eerste huurcontract voor een woning in Amsterdam. Het was een campuscontract, dus kreeg ik niet alleen een vrolijke pen en een meetlint met daarop het logo van de wooncorporatie, maar ook een stevige waarschuwing mee: ‘We raden je ten zeerste aan om je in te schrijven op woningnet.nl, in verband met het vinden van woonruimte na het beëindigen van je studie’.

Inmiddels is het zover en ben ik afgestudeerd, dus ik moet mijn fijne sociale huurwoning leegruimen, de boorgaatjes plamuren en mijn opbollende laminaat van de vloer trekken om plaats te maken voor de volgende student. Dat is wel zo eerlijk natuurlijk, maar ook best belabberd. Ik verdien nog lang niet genoeg om nu naar een huis in de vrije sector te verhuizen, maar om in aanmerking te komen voor een sociale huurwoning moet ik nog minstens tien jaar wachten (met mijn inschrijftijd kom…

Lees verder via