Het ontbreken van uniforme kaders leidt tot verschil in aanpak en bemoeilijkt consistent zicht op slachtoffers en daders van mensenhandel.
Gemeentelijke verschillen in beleid en toezicht op sekswerk bemoeilijken het bestrijden van seksuele uitbuiting. Door de verschuiving naar minder zichtbare sectoren, zoals thuisprostitutie, is deze vorm van mensenhandel steeds vaker verborgen. Aanpakken variëren per gemeenten door het ontbreken van uniforme kaders en dat bemoeilijkt een consistent zicht op slachtoffers en daders.
Meer duidelijkheid
Dat blijkt uit de Monitor Mensenhandel 2019-2023 die deze week is verschenen. Volgens Nationaal Rapporteur Conny Rijken zijn er de afgelopen jaren veel adviezen en rapporten verschenen met aanbevelingen voor de aanpak van mensenhandel. ‘Alle betrokken organisaties onderschrijven de probleemanalyses en aanbevelingen, maar ze leiden niet tot de noodzakelijke, concrete stappen en fundamentele keuzes die nodig zijn.’ Toch is ze ervan overtuigd dat structurele veranderingen nodig én mogelijk zijn. ‘Door meer duidelijkheid te scheppen in rollen en verantwoordelijkheden van alle verschillende professionals en organisaties die zich inzetten voor de aanpak van mensenhandel.’
Lees verder via binnenlandsbestuur.nl