Het samenspel tussen wijkteams en vrijwilligers komt maar moeizaam van de grond. Professionals uit wijkteams en vrijwilligers van informele organisaties en bewonersorganisaties lijken elkaar in de praktijk niet of nauwelijks te zien. Onbekendheid, onenigheid en onbestemdheid staan hybridisering vooralsnog in de weg.
Professionals uit wijkteams en informele partijen ondersteunen ‘in samenspel’ huishoudens in kwetsbare posities. Dit is voor menig beleidsmaker de kern van de decentralisaties in het sociale domein (zie onder andere Voorberg et al., 2014). Deze wens tot samenspel past in een breder patroon, de term duikt bijvoorbeeld ook op bij de Omgevingswet, bij de energietransitie en bij het wijkbeheer. Steeds gaat het om sterk uiteenlopende partijen die nauw samenwerken. In de beleidsliteratuur wordt dit wel aangeduid als hybridisering. Van de Donk en Brandsen (2005) definiëren het als ‘de feitelijke verbinding of vermenging van tegendelen, zoals markt of overheid, publiek of privaat, individueel of samenleving’.
Lees verder via socialevraagstukken.nl
Mensen boven Macht – Edwin Tuin
‘We blijven steeds in dezelfde valkuilen vallen’
Toezicht in verbinding – Weinig zon en veel behang? Blog Paul van Dijk
