Lang, lang geleden, nog voor de uitvinding van de OV-chipkaart, werd de Amsterdamse metro afgesloten voor ongenode gasten. Dacht men. Er werden hekken geplaatst en ingangscontroleurs aangesteld. Helaas: de criminelen die men zo graag had geweerd kochten een jaarabonnement en gingen vrolijk verder met zakkenrollen op de metroperrons en in de voertuigen. Poging mislukt. De hekjes in de Amsterdamse metro bleven, maar de toezichthouders verdwenen weer uit beeld.
Een dikke tien jaar later werd de komst van de OV-chipkaart gepresenteerd als Haarlemmerolie tegen criminaliteit onderweg. Immers, op spoor- en metrostations zouden toegangspoortjes komen die allerlei gespuis de toegang zouden ontzeggen. Nooit meer vechtpartijen en andere narigheid. Degenen die destijds trachtten ons die onzin wijs te maken, wisten dondersgoed wat een leugen dat was. Ik heb mij altijd tegen die onzin verzet, ook in interviews met duurbetaalde onderzoeksbureaus, van welke de rapporten op jammerlijke wijze in onderste bureauladen verdwenen.
Lees verder via Voor Beter OV