Is het u ook opgevallen dat het mensbeeld dat aan de verschillende wetten die wij binnen het sociaal domein uitvoeren ten grondslag ligt, heel sterk van elkaar verschilt? Dat is terug te lezen in de totstandkoming van de wetten en in de uitspraken van politici, te horen op de borrelpraat op verjaardagsfeestjes en ook terug te zien in de culturen op de verschillende afdelingen.
Een interessant fenomeen! U herinnert zich vast nog wel de commotie toen een oudere heer geen traplift toegekend kreeg. Deze meneer was ‘zielig’ en had hulp nodig. U hoort ongetwijfeld ook weleens op feestjes van mensen die iemand kennen met een uitkering en een auto? Werkt ongetwijfeld zwart, dat doen ze eigenlijk allemaal. En wie weet er nu niet dat mensen in de schuldhulpverlening gewoon een gat in hun hand hebben? Eigen schuld, dikke bult. Toch?
Dan hebben we ook nog de mensen die bij jeugdzorg bekend zijn. Allemaal dwars en ongemotiveerd. Dat stelt ons voor een enorm dilemma als we een gezin treffen dat op meerdere fronten ondersteuning nodig heeft. In welk vakje moeten we deze mensen stoppen? Is het een zielige boef? Een verspillende dwarsligger?
Vanuit welk mensbeeld moeten we deze gezinnen benaderen? U en ik weten dat er binnen het sociaal domein net zo veel verschillende mensen zijn als buiten het sociaal domein. Toch heeft ieder mens (voor)oordelen. Dat is niet te voorkomen, maar het is wel goed om hier bewust van te worden. En dus zou dit het nieuwe gespreksonderwerp voor bij de koffieautomaat moeten zijn. Een mooi voornemen voor 2017.
Zoekt u de laatste kennis en inzichten over wet- en regelgeving in het sociaal domein? Raadpleeg Inzicht sociaal domein.
Bron: Stimulansz