Het Algemeen Dagblad meldde onlangs op gezag van een enquête dat wijkagenten te weinig toe komen aan het werk in de wijk doordat zij ook worden ingeschakeld voor noodhulp, administratieve taken en horecadiensten.De twee wijkagenten van Krommenie herkennen dit beeld, maar ervaren het niet als een probleem. “Ons werk is een afspiegeling van wat er allemaal speelt. Soms moeten collega’s een beroep op ons doen zoals collega’s ook wel eens in Krommenie bijspringen.”
De wijkagent is een formele functie bij de Nationale Politie. Uitgangspunt is één wijkagent per vijfduizend bewoners. Rekenkundig gezien zou Krommenie (ruim 17.000 inwoners) recht hebben op twee à drie wijkagenten. Maar Ron Bergman (51) en Ben Troostheide (46) rooien het wel in hun wijk. Zij schatten dat zij tachtig procent van hun tijd functioneren als wijkagent en de rest vullen met andere werkzaamheden. Net als iedere agent moeten ze wet- en regelgeving handhaven en zijn zij dienstbaar aan een veilige en leefbare samenleving. Zij zijn ook de oren en de ogen die Krommenie zo goed kennen dat zij alert zijn op allerlei situaties die tot problemen kunnen leiden. Waar zij in actie moeten komen, kijken zij altijd verder en dieper dan wat de melding behelst. Wat zit er achter die burenruzie? Waarom maakt iemand zich schuldig aan winkeldiefstal?
Lees verder via De Orkaan – Wijkagenten Krommenie: betrokken dienders en opvoeders
Toezichthouder: ‘Verduurzamen zorgt voor vertraging bij versterking’
Hedendaagse jeugdcriminaliteit: nieuwe vragen en enkele antwoorden na een historische daling
Mensen boven Macht – Edwin Tuin
