We zitten in het nieuwe jaar met een nieuw kabinet en nog steeds in bange afwachting in hoeverre het coronavirus ons meer leefruimte gaat geven. Ook beginnen op lokaal niveau steeds meer partijen zich klaar te maken voor de gemeenteraadsverkiezingen.
Er valt nog meer dan andere jaren te kiezen.
Ook hebben velen nog betere voornemens dan vorig jaar, maar voornemens sneuvelen vaak omdat er geen tijd is. Dat brengt mij bij de uitspraak van mijn moeder die met een gezin van zeven kinderen, een boerderij met levende have, over tijd het volgende vertelde. “Wie nooit tijd heeft kan er niet mee omgaan.” De focus lag in die tijd op eten op tafel, de kachel moest branden in de winter en het seizoen bepaalde voor een groot gedeelte de agenda. In de lente diende je het land zo te bewerken dat in de zomer/herfst geoogst kon worden en in de winter lag de natuur voor een groot deel stil en kon je repareren en nadenken over het nieuwe jaar. Het licht ging op tijd uit en de telefoon hing nog aan de muur. Een ander gezegde van haar was; een zittend gat verzint altijd wat.
Voor haar was dat dat iemand iets bedacht wat hij of zij zelf niet hoefde uit voeren.
In mijn werk als politieman zag ik dat op bepaalde plekken nagedacht werd hoe zaken voor bewoners het beste zouden uitpakken. De termen vliegen je dan om de oren; het moet veiliger, criminaliteit moet uit de samenleving zeker als die ondermijnend is, meer en schoner milieu en betere woningen en natuurlijk geschikt werk. Veel politieke partijen komen met vergezichten die eenmaal in de praktijk vaak weerbarstig zijn om uit te voeren. Werkgroepen en projectleiders komen en tegen het eind van de vier jaar (gemeenteraadsverkiezingen)/kamerverkiezingen) wordt de balans opgemaakt. Er zit ook een bepaalde cyclus in net zoals bij de seizoenen. Je verwacht iets, het bloeit op en je pakt er de vruchten van. Dat gaat niet vanzelf maar daar moet je moeite voor doen.
Ik heb ervaren dat het anders gaat als je tijd neemt, luistert en in de buurt van het probleem blijft. Een hoogleraar vertelde mij eens dat je mensen diende te vragen of men oplossingen zag bij de problemen die voor hen lastig of vervelend waren. Als men geen oplossing zag dan was de conclusie van de hoogleraar dat ze dan onderdeel waren van het probleem. Niet erg maar dan moet je met elkaar op zoek en de boel verkennen. Dat proces van gezamenlijk optrekken blijkt heilzaam zijn te zijn. Je bent bezig en komt tot nieuwe inzichten met elkaar. Vaak ontdek je andere dingen en je netwerk groeit daardoor. Ook grappige dingen duiken op. Om af te sluiten en het wat luchtig te houden deel ik met jullie een foto. Gemaakt op de snelweg nabij Enschede…
Toen ik glimlachend inhaalde zag ik dat het een vrachtauto met oplegger was maar dat mocht de pret niet drukken.
Advies; neem de tijd en de focus en veel goede voornemens komen uit en een gelukkig nieuw jaar met alle tijd.
Bennie Beuvink