Waarom dat eindeloze gedraal met de aanpak van arbeidsmigratie?

Over arbeidsmigratie produceert Den Haag vooral rapporten. Van actie komt het niet, ziet Marike Stellinga

Hoe lang kunnen regerende politici ferm onderschrijven dat een misstand snel moet worden aangepakt en tegelijk weinig doen, zonder dat het voor iedereen lachwekkend wordt? Als je kijkt naar de misstanden rond arbeidsmigranten is het antwoord: heel erg lang.

Een deel van de Nederlandse economie is een meedogenloze machine die mensen uit het buitenland haalt om hier tegen lage lonen te werken en ze uitspuugt als ze niet meer nodig zijn. Het is een verdienmodel dat gebouwd is op geanonimiseerde bulkarbeid. Deels binnen de wet, vaak ook ver daarbuiten. Nederland is een walhalla voor malafide uitzendbureaus en voor werkgevers die leunen op het uitknijpen van migranten. De economische voordelen zijn voor bedrijven en voor consumenten. De samenleving voelt de druk op woningen, wijken, de zorg, scholen. De menselijke prijs is voor migranten zelf.

Dit is geen randverschijnsel. Bijna 1 op de 10 werkenden is arbeidsmigrant, zegt Monique Kremer, hoogleraar en voorzitter van de Adviesraad Migratie, rond een miljoen mensen. Pakweg de helft krijgt het minimumloon of minder. Ze vormen jaarlijks een veel grotere groep dan de asielmigranten aan wie dit kabinet zoveel energie geeft.

Lees verder via nrc.nl