Van cohesie naar conflict Een hypothese over ontwikkelingen in eigenrichting

Met Trump heeft het concept van een muur tussen volkeren weer een nieuwe dimensie gekregen. We hoeven echter niet over de grens om nieuwe muren te zien ontstaan tussen groepen in de samenleving. In een net verschenen artikel in ‘Cahiers Politiestudies’ betoogt Ben Rovers dat onder invloed van de veranderende maatschappelijke verhoudingen ook het fenomeen eigenrichting aan het veranderen is. Waar eigenrichting in hechte samenlevingen in beginsel vooral een uiting is van gedeelde normen, zien we in ons deel van de wereld in toenemende mate vormen van eigenrichting ontstaan die vooral een uiting zijn van maatschappelijke fragmentatie en groepsconflict. De sterke opkomst van doe-het-zelf justitie op internet is hiervan een voorbeeld.  Eigenrichting is een ‘rafelig’ concept waarvan zeer uiteenlopende definities bestaan, die een zeer smal tot zeer breed palet van maatschappelijke verschijnselen bestrijken. In dit artikel wordt, gebruikmakend van een brede definitie, een beeld geschetst van de ontwikkelingen in eigenrichting in Nederland sinds 2000. Geconstateerd wordt dat in deze periode diverse belangwekkende ontwikkelingen op het vlak van eigenrichting hebben plaatsgevonden, zoals de sterke opkomst van eigenstandige rechtshandhaving via internet en massamedia, popularisering van eigenrichting in samenleving en politiek, en de opkomst van groepsnormen die haaks staan op publiek vastgestelde normen. De hypothese is dat eigenrichting als fenomeen een fundamentele verandering ondergaat en steeds minder een uiting is van sociale cohesie en
steeds vaker een symptoom van groepsconflict in de samenleving. Er wordt voor gepleit het begrip eigenrichting te ontdoen van zijn normatieve connotatie.

Lees verder via Maklu uitgevers

Bron: BTVO