Niet-westerse moslimgezinnen raken steeds geïsoleerder als ze hulp nodig hebben. De participatiegedachte schrijft voor dat burgers eerst en vooral hun eigen netwerk moeten aanspreken. Maar steun uit de eigen gemeenschap betekent voor niet-westerse moslims meer gevoelens van uitsluiting en minder integratie in de Nederlandse samenleving.
De huidige zo bejubelde participatiesamenleving maakt de kloof tussen Nederlanders met en zonder een migratieachtergrond alsmaar groter (Azghari, Van de Vijver, & Hooghiemstra, 2018). Het idee dat iedereen op eigen kracht en met inzet van het eigen netwerk de regie voert over het eigen welbevinden werkt vooral voor de niet-westerse moslimgezinnen met een zwak sociaal netwerk en een lage sociaaleconomisch status averechts. Als de steun moet komen vanuit hun eigen besloten gemeenschap vergroot dat gevoelens van exclusie.
Lees verder via socialevraagstukken.nl
Toezichthouder: ‘Verduurzamen zorgt voor vertraging bij versterking’
Hedendaagse jeugdcriminaliteit: nieuwe vragen en enkele antwoorden na een historische daling
Mensen boven Macht – Edwin Tuin
