‘Trap het gaspedaal in,’ laten Radboud Engbersen en Monique Kremer weten op dit platform. Hans Boutellier kan zich volledig vinden in hun hartenkreet, maar vult er graag een en ander op aan.
De auteurs kiezen voor een driesporenbeleid van ‘subtiele sociale menging’, ‘sociale stijging’ en ‘professionele steun’. Onder deze noemers behandelen ze belangrijke inzichten, maar ik mis een gevoel van actuele urgentie – wat moet er in ieder geval anders dan voorheen?
Netflix?
De kwaliteit van wijken kent enorme verschillen. Dat is altijd zo geweest. Maar sinds een jaar of tien staan achterstandswijken er nog beroerder voor dan meer welvarende wijken. De kloof wordt groter en de problemen stapelen zich op. De coronacrisis zal dit nog versterken. Engbersen en Kremer wijzen er ook op. Maar één probleem zien ze gek genoeg niet, namelijk dat wat ‘ondermijnende criminaliteit’ is gaan heten. Een wat arbitraire term misschien,[1] maar wel een belangrijke omissie in hun analyse. Ze wijden er wel een curieuze passage aan.
De auteurs wijzen erop dat op het schaalniveau van de wijk niet alles opgelost kan worden, zoals ‘het organiseren van werk’. Dat geldt volgens hen ook voor ‘de aanpak van internationale drugscriminaliteit en ondermijning, leren we uit de populaire Netflix-serie Undercover’. Huh? Wat een gekke tekst. Het organiseren van werk is juist hun tweede spoor: ‘zorgen dat bewoners vooruit komen’, ‘werklocaties in de wijk’ en ‘wijkbasisbanen’. Organiseren van werk gaat dus wel degelijk ook in de wijk (met alle beperkingen van dien).
Lees verder via socialevraagstukken.nl
Mensen boven Macht – Edwin Tuin
‘We blijven steeds in dezelfde valkuilen vallen’
Toezicht in verbinding – Weinig zon en veel behang? Blog Paul van Dijk
