Is de politie één om er voor iedereen te zijn?

Hij is leidinggevende, hij is moslim van Marokkaanse afkomst én hij is een Nederlandse politieman in hart en nieren: Zaki Essanoussi. Met zijn beide benen in de verdeelde wereld om zich heen, zoekt hij binnen en buiten de politieorganisatie naar verbinding. ‘We zeggen het wel, maar zijn we ook echt één politie om er voor iedereen te zijn?’

Wantrouwen naar elkaar

Problematiek rondom radicalisering, vluchtelingen, asielzoekerscentra, terrorisme in Parijs of de recentelijke aanslagen in Brussel: het zijn gebeurtenissen die de Nederlandse politie net zo hard raken als iedereen. Zo ook de Haagse politieman en plv. teamchef Zaki Essanoussi, die zich dagelijks inzet voor een cultuur van saamhorigheid. Zowel binnen de politie als daarbuiten. Desondanks ziet hij de wereld om zich heen veranderen. ‘Het sluipt erin’, zegt hij, ‘maar langzaamaan zie ik steeds meer verdeeldheid ontstaan. Wantrouwen van Nederlanders naar moslims. En andersom. Dat raakt me, want alleen met elkaar kunnen we een vuist vormen tegen criminaliteit en terrorisme.’ Tegen de mensen die onze vrijheid en veiligheid aantasten onder hun eigen noemer “vechten voor vrijheid”.

Gespannen sfeer

Binnen de politie ziet Zaki soms diezelfde verdeeldheid. ‘Ik kan me nog zo goed de aanslagen op Pim Fortuyn herinneren. Of die op Theo van Gogh in 2004. Ik was die dag aan het werk. Het nieuws kwam binnen en ik kon alleen maar hopen dat het geen gek was die beweerde moslim te zijn. Helaas was dit wel het geval. In de buitenwereld, maar ook binnen de politie sloeg de sfeer snel om. Ik ben weken, misschien wel maanden, scheef aangekeken door mijn collega’s. Lang niet door allemaal natuurlijk, maar de sfeer was gespannen. Ik heb door de hele organisatie veel gesprekken moeten voeren, voordat mijn werk weer als vanouds aanvoelde en de rust wederkeerde. Voordat mensen mij weer zagen als Zaki, de Nederlandse politieagent. Want dat is wie ik ben. Mijn geloof en afkomst staan daar los van.’

Politieagent met een moslim-achtergrond

Of Zaki zich in die tijd gediscrimineerd voelde? ‘Ik weet niet of ik er zo’n label op wil plakken. Discriminatie en ongelijkwaardigheid zijn vaak een gevoel, niet iets wat je kunt bewijzen omdat het letterlijk tegen je wordt gezegd. Maar natuurlijk is het niet leuk als je je moet verdedigen over iets waar je zelf verre van staat. As je iemand bent die staat voor vrijheid, gelijkwaardigheid en veiligheid. Een politieagent die gewoon zijn diensten draait om bijvoorbeeld de bijeenkomsten van Wilders te beveiligen om onrust te voorkomen. Gelukkig ben ik iemand die graag het gesprek aangaat en laat weten hoe ik over zaken denk. Maar ik heb in de periode ook veel jonge of onervaren politiemensen met een moslim-achtergrond gesproken. Die hadden het behoorlijk zwaar.’

Van paniekvoetbal naar saamhorigheid

Als leidinggevende stuurt Zaki, zoals hij het zelf omschrijft, op “gewoon goed” politiewerk. ‘In mijn ogen is dat werk waarbij we middenin de maatschappij staan, met iedereen in verbinding. Zodat we na een aanslag in het buitenland niet halsoverkop naar moskeeën door heel Nederland hoeven te rennen om daar even “te checken hoe het gaat”. Zodat we geen paniekvoetbal spelen als het erop aankomt, maar iedere dag hebben geïnvesteerd in samenwerking en samenhang. Zoals de wijkagenten dat met groot succes doen.’

Bron: Centrale Ondernemingsraad Politie