Als hangjongeren voor overlast zorgen of crimineel dreigen te worden, is de reflex van het gezag al snel: keihard aanpakken, zero tolerance. Maar onderzoek naar zo’n aanpak in de beruchte Amsterdamse Diamantbuurt laat zien dat harde repressie juist slachtoffers maakt – en in het slechtste geval zelfs averechts werkt.
‘Je kan het nooit winnen. Nooit. Ook al kom je met bewijs, in hun ogen ben je altijd de dader en zul je altijd de dader blijven.’
Als Khalid – die hier aan het woord is – over straat liep in de Diamantbuurt in Amsterdam-Zuid, kon je er donder op zeggen dat hij in de gaten werd gehouden. Waar hij was, met wie hij was en op welk moment: agenten wilden het allemaal weten. Hoe vaak hij zijn ID moest laten zien aan een agent die hem om een onbenullige reden staande hield, Khalid is de tel kwijtgeraakt: soms wel vijf keer op een dag.
En dan waren er nog de duizenden euro’s die hij kwijt was aan boetes voor brommerrijden zonder helm, fout parkeren en samenscholen op de verkeerde plek – klein bier – en het feit dat hij zonder duidelijke redenen terechtkwam op de Top600, een lijst van zeshonderd Amsterdamse criminele veelplegers.
Lees verder via decorrespondent.nl
Meer leren over de integrale aanpak van veelplegers, verwarde personen en stelselmatige daders? Kom naar de HCB Cursus ‘Integrale Persoonsgerichte Aanpak 2023’ die start op 03 November in Den Haag, georganiseerd door het Haags Congres Bureau.
Minder regels, beter toezicht?
D66 eist uitleg over falende onderwijsinspectie: debataanvraag ingediend
Reveil van het verlanglijstje?
