Een zwarte achterbuurt: alsof die witte zo fijn was

Gestigmatiseerde bewoners van achterstandswijken zijn van alle tijden en kleuren. Jannah Loontjens kent de witte en de zwarte buurten van binnenuit.

Jannah Loontjens (1974) is schrijver en filosoof. Haar laatst verschenen boek is het autobiografisch getinte ‘Roaring Nineties’, over de jaren negentig.

Zes jaar geleden verhuisde ik naar een buurt die bekendstond als een van de slechtste wijken van Amsterdam-West. Bos en Lommer – nog net binnen de ring, een woonwijkje waar je niet gauw komt als je er niet woont. Schotels groeiden er als industriële bloemen uit de gevels. Decennialang waren hier alleen sociale huurwoningen. Totdat de woningcorporatie besloot een deel te verkopen.

De huizen waren ruim en goedkoop, maar ze stonden maandenlang leeg. De schotels die van de balkons staken, kun je dan misschien industriële bloemen noemen, maar de bloemkoppen keerden zich – laten we zeggen als zonnebloemen – wel allemaal één kant uit. Richting de satelliet die ze wilden bereiken, maar daarmee figuurlijk ook richting het oosten. Mekka, zo je wilt. Dat was niet het vergezicht waar de meeste kopers naar op zoek waren.

Lees verder via Trouw