Het jarenlange beleid om de negatieve ontwikkeling van achterstandswijken te doorbreken, heeft onvoldoende zoden aan de dijk gezet. Bij de start van een nieuwe ronde wijkontwikkeling, bieden Frank van Erkel en Willem van Spijker een nieuw, aan de land- en tuinbouw ontleend perspectief aan, van zaaien, bewerken en oogsten.
We hebben vijftien jaar gewerkt in wat achtereenvolgens een achterbuurt, achterstandswijk, stadsvernieuwingswijk, probleemaccumulatiegebied, krachtwijk of prachtwijk werd genoemd. We deden dat in allerlei hoedanigheden – van gebiedsdirecteur tot stadsdeelsecretaris, en van projectdirecteur tot adviseur- maar het richtte allemaal bar weinig uit. Onze conclusie: alle wijkaanpakken tot nu toe waren van korte duur en hadden slechts tijdelijke waarde. De grond in deze wijken is niet vruchtbaarder geworden.
Wijkbeleid kon verschraling niet tegenhouden
Dat de situatie in de achterstandswijken niet noemenswaard is verbeterd, komt mede doordat een rits aan organisaties maar beperkt maatwerk leveren. Telkens weer blijkt dat hoe groter de organisatie, hoe dominanter haar eigen interne logica en hoe minder ze datgene doet wat nodig is om een wijk uit de neerwaartse spiraal te halen.
Lees verder via socialevraagstukken.nl
‘We blijven steeds in dezelfde valkuilen vallen’
Toezicht in verbinding – Weinig zon en veel behang? Blog Paul van Dijk
Groei online gokmarkt vrijwel tot stilstand gekomen
