Participatie, het is slim bedacht. Wat begon met ’allemaal aan het werk’ is intussen ‘allemaal meedoen’. Met een obscene uitleg van zelfredzaamheid: problemen oké, maar wel zelf de sleutel zoeken. Steeds meer inwoners nemen inderdaad het heft in eigen handen. Maar voor een miljoen achter de geraniums verpieterende ouderen, is het linke soep geworden.
Vergeten groep?
Gemeenten zijn de ouderen niet vergeten en doen hun stinkende best. Individuele behoeften worden centraal gezet. Paradoxaal genoeg worden minder individuele voorzieningen geleverd en méér geleund op eigen kracht van inwoners. Geld is immers eindig. Wijkteams komen langs voor een motiverend gesprek. ’Samen komen tot concrete doelen die aansluiten bij de behoefte,’ heet dat. Wat in de praktijk neerkomt op een omslachtige manier van afvinken terwijl de indruk wordt gewekt dat tussen de regeltjes wat valt te ritselen.
Lees verder via gemeente.nu