Buurthuizen zijn het ‘ecosysteem’ van een sociale buurt

Buurthuizen zijn allang niet meer alleen de traditionele gemeenschapshuizen van weleer. Nu bewoners het zelf doen, ontstaan er nieuwe plekken. Deze zijn niet éénvormig, maar het zijn innovatieve mengvormen van uiteenlopende functies geworden. Een paar voorbeelden.

Bij wijkcentrum Brukske(externe link) in Venray lopen de Somalische, Turkse, Marokkaanse en Nederlandse gemeenschappen dwars door elkaar. Die verschillende groepen kwamen in het oude Brukske, een ‘donker wijkcentrum met lage plafonds’ – niet over de vloer. Maar inmiddels weten ze hun weg er wel naartoe te vinden. Dit is een belangrijk (en actueel) doel voor veel buurthuizen: nieuwe doelgroepen binnenkrijgen en ze laten deelnemen, in plaats van hen alleen iets voor hun eigen gemeenschap te laten organiseren.

Of zo’n missie slaagt, is afhankelijk van verschillende factoren. Bij Brukske hielp het dat een Iraniër in het nieuwe bestuur plaatsnam, wat een multicultureel sneeuwbaleffect tot gevolg had. In Den Haag groeide De Mussen(externe link), het oudste buurthuis van Nederland, mee met zijn buurt. De Haagse Schilderswijk transformeerde in de loop de jaren tot een cultureel diverse wijk met de nodige spanningen – De Mussen ontpopte zich daarbinnen tot ‘safe zone’ voor mensen van verschillende afkomst.

Lees verder via Buurtwijs