Burgerparticipatie & gemeenten: is het tijd voor een nieuwe taak?

Burgerparticipatie, samen doen, zelfredzaamheid stimuleren en de burger betrekken. Ik hoor al anderhalf jaar de discussies aan waarin gemeenten zich krampachtig proberen te ontworstelen aan de zware taak die ze is toebedeeld; het laten vervagen van de grenzen tussen overheid en samenleving. Vele gesprekken, pilots, experimenten en duimdikke beleidsnota’s verder moeten we toch echt de conclusie trekken die we eigenlijk al wisten. Dit is een ongekende maatschappelijke transformatie waarvan de uitkomst en oplossingsrichting niet vaststaat. Hoe ver gaat burgerparticipatie eigenlijk en welke rol speelt de gemeente daar nog in?

De gemeente is niet transparant, open en toegankelijk
Gemeenten proberen vol overgave, energie en goede bedoelingen ten spijt de dialoog met de samenleving te zoeken door via geconditioneerde structuren “transparant” te zijn naar de samenleving. Het is inderdaad transparant als je aan de samenleving laat zien hoe je bent georganiseerd, waarom en wat je graag wilt betekenen voor je burgers. Maar als die burger die transparantie ziet, maar vervolgens niet begrijpt, ben je dus niet echt transparant.

Het is geen verwijt maar een constatering; pak eens als doorsnee burger de stukken van de openbare raadsvergadering. Ambtelijk jargon en de taal van specialisten, geen doorkomen aan. Maar wél openbaar en dus transparant. Of niet. Gemeenten organiseren zichzelf al 200 jaar met alle taken en verantwoordelijkheden die daarbij horen. De gewenste transformatie die van binnenuit moet komen; hoe ze functioneren en hoe ze zich organiseren wordt daarom erg lastig. De onderlinge verschillen zijn erg groot.

Lees verder via LPB – Burgerparticipatie & gemeenten: is het tijd voor een nieuwe taak?