Dorine (18) staat er alleen voor

Wie opgroeit in een jeugdzorginstelling moet op zijn achttiende op eigen benen staan. Dat werkt niet. „Ik snap echt geen fuck van belastingen.”

In Leiden woont een achttienjarig meisje op kamers. Ze studeert niet – ze heeft geen schooldiploma’s. Ze zit niet bij een jaarclub – haar vriendenschare telt één persoon. Ze droomt niet van de toekomst – ze heeft nachtmerries over haar verleden.

Het meisje, Dorine, woonde tot voor kort in een jeugdzorginstelling. Ze zat ‘gesloten’: haar gedragsproblemen waren zodanig dat de rechter instemde met het inperken van haar vrijheid. Ze namen haar telefoon in, ze fouilleerden haar dagelijks, doorzochten haar kamer op bezit van alcohol of drugs – middelen die ze naar eigen zeggen niet gebruikte. Ze bepaalden ook of ze wel of niet op verlof mocht om haar familie te zien. Soms weigerden ze een verlofaanvraag, en als ze dat onterecht vond kon ze zo boos worden dat ze insloeg op deuren en muren zonder dat ze pijn voelde. Dan duwden vijf medewerkers haar tegen de grond en stopten haar in een gesloten cel. Ze heeft er meerdere nachten doorgebracht.

Lees verder via nrc.nl