Elke gemeente moet eind dit jaar de eerste transitievisie warmte vaststellen, de basis voor de overstap naar aardgasvrije wijken. ’De vaart erin houden in deze complexe opgave’ is daarbij het credo van veel colleges en ambtenaren, mede vanwege grote tijds- en werkdruk. Gemeenteraden zijn volgens ons nog te weinig betrokken bij de transitievisie warmte, en erg veel gesputter hoor je niet. Raadsleden lopen immers al over van het werk. Maar de keuzes — welke wijken gaan als eerste van het aardgas af en wat zijn de warmte-alternatieven — raken álle bewoners in de gemeente direct. Daar hoort de volksvertegenwoordiging bij te zijn. Aan de bak, is ons pleidooi. Maak de transitievisie warmte politiek.
Voor het maken van startanalyses en het uitdenken van scenario’s, leent een neutrale, technische bril zich uiteraard goed. Je moet ergens beginnen. Maar de besluiten in de warmtetransitie zijn verre van alleen technisch. Ze zijn hyperpolitiek. Neem de gevolgen ervan voor de energierekening van bewoners. Of de verdeling van zeggenschap. Wie is eigenaar van een warmte-alternatief en wie verdient of betaalt eraan?
Richtingen die in de transitievisie warmte worden ingeslagen voor de eerste wijken – en die later in uitvoeringsplannen definitief worden uitgewerkt – hebben gevolgen voor de hele gemeente. Komt er mogelijk een warmtenet? Zijn bewoners in volgende wijken genoodzaakt om hier ook op aan te sluiten? Of wat dacht je van de kosten voor de warmtetransitie? Een gemeente kan bijvoorbeeld één wijk met steun van het Rijk subsidiëren om een goede start te maken, maar daarmee wordt ook een norm voor betaalbaarheid geschapen. Is die norm vast te houden voor andere wijken en huishoudens?
Lees verder via platform31.nl
Meer leren over als overheidsjurist over de Omgevingswet, Aanbestedingswet, Wob/Woo en 3 jaar werken met de AVG? Kom naar de HCB Seminarreeks ‘Juridische Update 2021’ die start op 12 november bij het Koninklijk Instituut Van Ingenieurs en wordt georganiseerd door het Haags Congres Bureau.