In tegenstelling tot stikstof horen we relatief weinig over dat andere schadelijk gas: koolstofdioxide (CO2). Misschien omdat de uitstoot daarvan al jaren succesvol omlaag gaat. Mede dankzij het toezicht op de handel in CO2-emissierechten door de Nederlandse Emissieautoriteit (NEa). Dit systeem bestaat al sinds 2005. Het helpt onder andere om dit type uitstoot door grote bedrijven stapsgewijs te verminderen. Hoe is dat toezicht ingericht? En wat vraagt het van een relatief kleine toezichthouder?
De 340 grootste industriële uitstoters van Nederland vallen onder het toezicht van de NEa [zie kader]. Alleen met emissierechten mogen deze bedrijven CO2 uitstoten. Ze kunnen op drie manieren aan emissierechten komen. Als ze concurreren op de wereldmarkt kunnen ze (een deel) van hun emissierechten gratis toegewezen krijgen door de NEa. Dit is om deze bedrijven te beschermen tegen oneerlijke concurrentie van bedrijven uit andere landen zonder een prijs op CO2-emissies. Daarnaast veilt Nederland, samen met veel andere Europese landen, het hele jaar door rechten die bedrijven kunnen kopen. En tot slot kunnen bedrijven emissierechten kopen van elkaar. Eén emissierecht staat voor 1 ton CO2.
Lees verder via toezine.nl
D66 eist uitleg over falende onderwijsinspectie: debataanvraag ingediend
Meerdere scholen in Deventer dicht na dreigmail over schietpartij
Minder regels, beter toezicht?
