Veel plezier, weinig papier – Column Bennie Beuvink

Door: Bennie Beuvink, politievrijwilliger

Op een donderdag was ik onderweg naar het wijkcentrum in de Boei te Enschede. We hadden daar afgesproken. Ik mag nog meedenken over de juiste aanpak niet zoals vroeger als chef van dienst politie maar als adviseur van dienst. En zo nodig met een Z..( advizeur) als men niet tot inzicht wil komen.

Omdat ik in beweging wil blijven loop ik graag 8000 stappen per dag en soms 10.000. Het is maar drie kilometer van waar ik woon richting het wijkcentrum maar het blijft verassend dat je al wandelend je hoofd leeg maakt en langzaam maar zeker verder komt. Omdat ik niet alles meer hoef maar wel graag zinvol bezig ben, zoek ik elke dag een combinatie van dingen zodat het wandelen geen doel op zichzelf is.

Om me heen zijn de Nederlanders druk bezig om op het werk te komen of kinderen naar school te brengen of met iets anders. Allerhande elektrische voertuigen (auto/fiets/stepjes) zoeken hun weg tussen de traditionele voertuigen. Ook veel airco, hybride warmtepompen en zonnepanelen gezien op en aan huizen dus de transitie komt op gang. Deze vrijwilliger moet alleen oppassen voor het zwarte gat dat je tegen kunt komen althans dat werd voorspeld.

Achter de balie van het wijkcentrum werd ik vrolijk begroet door twee vrijwilligers uit de buurt die als gastvrouw optreden. Het inloopspreekuur was in volle gang en veel buurtbewoners kwamen binnen om iets te bespreken of hulp te zoeken. Het politiekantoor zit achter in de gang en tot mijn verbazing zag ik dat het donker was. Had ik mij vergist in de tijd? Even in de groeps-app kijken. Daar zag ik dat er één geveld was door buikgriep, de andere niet veel te melden had en dat ze eigenlijk allemaal druk waren. Om vervolgens met het voorstel te komen om elkaar digitaal te helpen. Toch aan het begin van de dag je mail checken dacht ik nog. Gelukkig deed het koffiezetapparaat het wel dus een kop koffie en dan weer terug naar huis.

De mevrouw achter de balie had mij kennelijk gevolgd en vertelde dat zij iemand had die de politie wilde spreken. Ze vroeg om de wijkagent. Die waren er niet maar wellicht kon ik deze mevrouw wel te woord te staan en zorgen dat ze geholpen zou worden.

Ze had een wit papiertje in de handen dat me bekend voorkwam. En het bleek een afschrift van een digitale bon te zijn. Niet door politie uitgeschreven maar door bijzondere opsporingsambtenaren van de gemeentelijke handhaving. De mevrouw achter de balie had ze ook gezien (drie) en kennelijk waren ze langsgekomen voor een bak koffie bij de wijkpolitie. Ze komen namelijk vaker langs om in overleg te handhaven.

Mevrouw was behoorlijk in paniek omdat ze volgens haar geen boete mag hebben. Je kon direct zien dat ze echt niet wist dat je daar niet mocht parkeren. Ze woont al heel lang in de wijk en ze parkeerde daar wel vaker. Een bekeuring krijgen is nooit leuk maar voor sommige burgers een regelrechte bedreiging. Ze vertelde waarom ze in paniek was. Ze zit nog twee maanden in de schuldhulpverlening en dan is ze schuldenvrij. Normaal verwijs ze de mevrouw door naar de gemeente of dat ze bezwaar kon maken echter dat kon ik niet over mijn hart verkrijgen.

Ik moet de collega’s van de gemeente spreken dacht ik om dit bespreekbaar te maken dus hulp gezocht bij stadsdeelbeheer een kantoor verderop in de gang. Zij hebben contact met de boa’s op straat en mijn verzoek was of ze terug konden komen. Het parkeerprobleem rond het wijkcentrum was ontstaan vanwege de vele instanties die daar samen komen om de buurt te helpen echter de buurt had geklaagd dat ze hun auto niet meer kwijt konden. Overleg volgde en een maand geleden werden borden geplaatst en vanaf deze week zou er bekeurd worden. De mevrouw was echt niet op de hoogte en ze was actief vrijwilliger op het wijkcentrum. Navraag bij enkele gebruikers leverde een wisselend beeld op.

Sommige wisten het wel en anderen niet. De wijkcoach en buurtopbouwwerker gesproken die toevallig langsliepen en hun gevraagd mee te helpen en kort daarna had ik alsnog een vergadering met iedereen die betrokken was of kon zijn om dit probleem in de toekomst goed op te lossen. Na een anderhalf uur was dit het resultaat. Er komt een uitgebreide buurtactie om nog eens goed met elkaar af te spreken hoe en waar geparkeerd gaat worden zodat de buurtbewoners ook ruimte houden. Met de leiding van de bijzondere opsporingsambtenaren en hun zelf gesproken. Zij konden zich goed vinden in deze structurele oplossing en ze gaan vanaf januari 2024 handhaven. Normaal wordt de buurt en betrokkenen beter betrokken en dat dit alsnog goed gebeurd is ook een voorwaarde voor een goed handhavingsbeleid. Via de app met de wijkagenten een beeldverslag gemaakt zodat zij ook op de hoogte waren.

De bekeuring was nog niet ingevoerd in de computer en kon via overleg met de leiding teruggenomen worden. Na drie uur weer op weg met een tevreden gevoel richting mijn huisadres. Je verbetert de wereld er niet mee. Ik moest denken aan een uitdrukking van een wijkagent in Dordrecht die na een actie dit uitriep; veel plezier en weinig papier.

Door niet te kiezen voor een doorverwijzing kreeg ik minder papier (bureaucratie) en kon ik wel goed gebruik maken van alles instanties in ons wijkcentrum de Boei. Het blijft leuk om met elkaar een juist resultaat te bereiken.

Meer leren over lokale veiligheidsvraagstukken ? Kom 13 maart en/of 15 mei (16.00 tot 20.00 uur) naar de HCB Seminars Topsprekers in 2024, georganiseerd door het Haags Congres Bureau.