Salafisme is altijd een kwaadaardige ideologie

Het salafisme is dé voedingsbodem van moslimterreur. Door de ogen hiervoor te sluiten, dupeert de overheid onbedoeld alle moslims, betoogt arabist en islamoloog Halim El Madkouri.

Terroristische dreiging legt een zware hypotheek op de sociale cohesie. Een haastige moslim die de trein probeert te halen, geeft al aanleiding tot het waarschuwen van de veiligheidsdiensten. Het is geen geheim meer dat de afstand tussen moslims en niet-moslims blijft groeien.

Nu IS haar terroristisch geweld geglobaliseerd heeft, zou je kunnen zeggen dat de instanties die over de veiligheid waken, eindelijk weten waar ze het zoeken moeten. Vrijwel alle bij de laatste aanslagen in Europa betrokken terroristen waren Syrië-gangers. In Frankrijk werden na de laatste aanslagen duizenden huizen van moslims binnengevallen en doorzocht. Zulke acties, die op het eerste gezicht alle moslims lijken te treffen, versterken het gevoel dat onder veel moslims leeft: dat zij inderdaad het mikpunt van antiterreurmaatregelen zijn geworden.

Een goed geïnformeerde overheid weet waar de belangrijkste voedingsbodem van sociale misstanden zit. In geval van moslimterreur is dat het salafisme en andere aanverwante kwaadaardige ideologieën.

Het zuivere geloof
Het salafisme predikt haat jegens en afkeer van de omringende samenleving. Het ziet democratie als de grootste afgoderij die met man en macht bestreden dient te worden. Het leert haar (jonge) volgelingen hoe zij alles en iedereen moeten verafschuwen die niet tot de Al Firqa an-najeyya (‘de geredde fractie’) behoort. Ook de overige moslims behoren tot de 72 gedwaalde fracties van 73 waarin moslims worden ingedeeld. De ‘gedwaalden’ eindigen allemaal in de hel, tenzij zij zich op tijd weten te bekeren tot het zuivere geloof. En de salafisten noemen hun ideologie inderdaad het zuivere geloof.

Uiteraard maakt dit niet van iedere salafist een terrorist, maar helaas zijn alle terroristen salafistisch van ideologie. In een brief aan de Kamer stelde het kabinet dat je niet alle salafisten over een kam mag scheren. Want er zijn a-politieke salafisten, politieke salafisten en er is een kleine groep jihadistische salafisten die potentieel gevaarlijk kunnen zijn, zo is de redenering.

Westerse uitvinding
Laat ik eerst vaststellen dat deze indeling vrijwel alleen in het Westen wordt gehanteerd omdat ze namelijk een westerse academische uitvinding is. In de salafistische literatuur kom je deze indeling niet tegen, en evenmin in de Arabischtalige literatuur van grote moslimdenkers die over het salafisme hebben gepubliceerd.

Mijn tweede vaststelling is dat het salafisme nooit a-politiek is geweest. De salafistische ideologie is uit bittere politieke noodzaak geboren.

De derde vaststelling is dat gewelddadige teksten vrijwel hetzelfde effect hebben als gewelddadig beeld. Religieuze teksten doen dat nog sterker. Uit empirisch onderzoek is vast komen te staan dat mensen die worden blootgesteld aan teksten waarin door God gesanctioneerd geweld staat, significant meer geneigd zijn tot geweldspleging dan mensen die andere teksten te lezen krijgen.

Kwaadaardige ideologie
Maar onze overheid blijft vasthouden aan uitkomsten van antropologisch onderzoek op de vierkante kilometer. Een en ander onder het mom van godsdienstvrijheid. Hiermee stelt zij de salafistische ideologie gelijk aan de islam: precies zoals salafisten het willen. Het gevolg van deze kromme analyse is dat álle moslims onbedoeld in een kwaad daglicht worden gesteld.

Het is dan ook niet vreemd dat die moslims telkens worden geacht afstand te nemen van gruweldaden gepleegd door lieden die het gelukt is hun ideologie te laten vereenzelvigen met de islam. Een duidelijke markering van het salafisme als een ongewenste kwaadaardige ideologie heeft meerdere voordelen: een effectievere terrorismebestrijding en vrijwaring van veel moslims van angst en schuldgevoelens.

Bron: Trouw