Als jongetje op een Rotterdamse lagere school werd ik, waarschijnlijk omdat mijn vriendjes het ook waren, meer en meer fan van Feijenoord (pas later werd het Feyenoord). Na veel soebatten mocht ik van mijn ouders (soms) opblijven voor een Europacupwedstrijd. In seizoen ’69-70 culmineerde dat in de Europacup. Dankzij het ‘brilletje van Van Daele’ kwam de wereldbeker dan eindelijk (‘tegen die schoppers van Estudiantes’ won Feyenoord) naar Rotterdam. Op de Coolsingel ben ik de Europacup gaan bewonderen. Diezelfde Coolsingel waar nu alweer zoveel over te doen is. Zelfs nu nog weet ik de opstelling van het gehele succesteam.
Mijn fanatisme voor Feyenoord nam al snel af. De ontluistering was groot – ik volgde de wedstrijd op mijn transistorradiootje – toen Feyenoord het seizoen erna al in de eerste ronde verloor van een onbeduidende Roemeense club (UT Arad). Daarna is het eigenlijk nog maar zeer sporadisch echt goed gegaan, zoals de gewonnen finale in 2002 (met Pierre van Hooijdonk) kort na de moord op Pim Fortuyn, waardoor Rotterdam al in de schijnwerpers stond.
Gelukkig zijn er vele tienduizenden Rotterdammers maar ook eenzelfde aantal niet-Rotterdammers die niet, zoals ik, al snel afhaakten (en hun heil zochten in het Nederlands elftal of plezier beleefden aan goed voetbal van Ajax of PSV) en die nu nog steeds tot de trouwe schare aanhangers van dat Rotterdamse cluppie behoren. Mijn COT en bestuurskundecollega Paul ’t Hart promoveerde in 1990 met een prachtig proefschrift over Groupthink en een stelling over Feyenoord: ‘Eens is Feijenoord weer een topclub’. Of hij al gelijk heeft gekregen, zal ten minste punt van discussie zijn…
Voor mij zijn Feyenoord en voetbal later vooral een thema geworden vanwege het soms excessieve supportersgeweld. Jarenlang was het COT – met adviseur Marco Zannoni ook dezer dagen weer in de media – toonaangevend met kennis op dit terrein. Ik kan me uit mijn COT-tijd nog vele observaties in stadions herinneren; Europacupfinales en rondslenteren door de stad. Na een rustig verlopen finale constateerden wij dat het mooie weer zeker een grote rol speelde in het uitblijven van rellen, waarna Max Pam ons in een column op fijnzinnige wijze fileerde. Onderzoekers zien toeval als de oorzaak!
Lees verder via IFV