Je voelt je heel onveilig en heel alleen… Burgers over de impact van ‘ogenschijnlijk onaantastbaren’

Eind 2011 verscheen de verkenning De Onaantastbaren: de destructieve doorwerking van onaantastbaren in wijken en buurten (Eysink Smeets, Bervoets en Nap). De verkenning laat zien dat op meer plaatsen dan tot dan toe werd aangenomen sprake is van overlast en intimidatie van jongens en jonge mannen die zichzelf onaantastbaar wanen, waarvoor de buurt bang is en waartegen – althans in de ogen van burgers – ook de overheid onmachtig lijkt om in te grijpen. Met name dit laatste zou de onveiligheidsbeleving van burgers versterken en een gevoel van onrechtvaardigheid in de hand werken. Eysink Smeets et al stelden dat het vraagstuk van de onaantastbaren niet zozeer gezien moest worden als een criminaliteitsprobleem, maar als een moreel probleem: wil je accepteren dat op een aantal plekken in Nederlandse buurten en wijken het recht van de sterkste geldt? De problematiek – en de factoren die deze in de hand werkten – werd in het veiligheidsveld herkend, het pleidooi voor intensivering van de aanpak werd onderschreven. Anders was het met de term onaantastbaren: deze vond op de werkvloer weliswaar veel weerklank (‘precies zoals het is’), maar wekte op bestuurlijk en strategisch niveau eerder irritatie en weerstand (‘niemand is in Nederland onaantastbaar’). Voor beide zienswijzen is overigens wat te zeggen, zodat strikt genomen de term ogenschijnlijk onaantastbaren wellicht zuiverder is (maar een stuk minder makkelijk ‘bekt’).

Lees verder via Lev – Je voelt je heel onveilig en heel alleen..