Hulpverleners….Pak ze!

Maandelijks, wat zeg ik, dagelijks is er sprake van intimidatie, vernedering, mishandeling en noem maar op. Hulpverleners, en voornamelijk agenten moeten het ontgelden. Jaren terug stond Ivo Opstelten met natte ogen te vertellen dat geweld tegen hulpverleners keihard aangepakt moet worden. Waarschijnlijk heeft hij de tekst doorgespeeld naar zijn opvolger Ard van der Steur. Even een voorgeprogrammeerd tekstje voorlezen op Nieuwjaarsdag of op een ander gedenkwaardig moment.
Het gepeupel opnieuw in slaap sussen met dezelfde holle frasen als zijn voorgangers. Verontwaardigd doen, afschuw uitspreken, ernstig kijken in de camera en dan snel weer leuke dingen doen buiten het zicht van de media. Het interesseert ze geen ene moer wat er met de hulpverleners gebeurt en de impact die het heeft op hun gezinnen en hun toekomst.

Jaren terug was ik op vakantie in Gambia en raakte daar aan de praat met een lokale politieagent. De opleiding die hij genoot was relatief kort en er zaten enkele vaste onderdelen in zijn opleiding. Verkeershandhaving, wetboek van strafrecht in grote lijnen en nog een paar aanvullende vakken. Lang niet zo professioneel en kundig opgeleid als de agenten in Nederland. Kreten als racisme, etnisch profileren en noem maar op, komen niet als meerkeuze vragen in hun opleiding voor.
Zinloos sociaal en maatschappelijk gewenst gewauwel ook niet. De lijnen zijn kort en duidelijk. Geen hond die het in zijn hoofd haalt om een agent in zijn gezicht te spugen. Mocht je die neiging wel hebben, bedwing hem, want na een paar seconden ben je al je tanden kwijt en kan je snuit door een plastisch chirurg gereconstrueerd worden, als die daar in de buurt tenminste praktiseert.

Ik vertelde hem hoe het in de staat der Nederlanden eraan toe gaat en in eerste instantie dacht hij dat ik uit mijn nek liep te kletsen, totdat ik hem confronteerde met de werkelijkheid en bijbehorende beelden. Onbegrijpelijk en volstrekt onvoorstelbaar vond hij het. Tolerantie die in dit land geen grenzen kent ten koste van de eigen hulpverleners. Voetbalwedstrijden, waar bijna meer agenten dan publiek op af komen en zo kan ik nog wel even doorgaan.

Toen ik daar op het strand liep was het lastigvallen van toeristen door locals schering en inslag. Er werd van alles aangeboden en met veel pijn en moeite kwam je van ze af. Oppassend dat je niet te gek deed, want dan werden ze pas echt vervelend. Vanaf het moment dat ik deze agent leerde kennen en ik lastig gevallen werd door een lokale verkoper van kralen, meloenen en houtsnijwerk, was een korte stoot op zijn fluit voldoende om ze af te laten druipen. In Nederland zou dit het signaal voor de aanval zijn tegen de hulpverleners. Zijn kwaliteiten bestaan uit een cursus fluiten en hardlopen. Zijn wapen: een lange twijg.

Ik ben getuige geweest van een massale vechtpartij bij een kooigevecht zonder kooi. Alles en iedereen ging met elkaar op de vuist en als toerist heb je dan toch een onbehaaglijk gevoel als je op een paar meter afstand van het gevecht aanwezig bent. De plaatselijke agent kwam in zijn eentje in looppas aandraven, 2x fluiten, een paar harde keelklanken en het gevecht werd acuut beëindigd. Niks geen agressie naar deze (enige) aanwezige agent. Respect voor deze wetshandhaver stond hoog in het vaandel en niemand die aanstalten maakte zijn gezag in twijfel te trekken.
Een iets andere situatie dan bij ons. Hier worden raddraaiers toegesproken alsof ze bij de psychiater op de bank liggen. Ieder woord wordt afgewogen, want voor je het weet ben je de Sjaak als hulpverlener. Bejegening, racistisch, bevooroordeeld alles wordt in de strijd gegooid om de hulpverlener in het stof te laten bijten.

Een bestuurder rijdt met ca 50 km/uur een motoragent van zijn sokken…240 uur taakstraf, geen poging tot doodslag, want met 50 km/uur kan er volgens deze kenner weinig gebeuren. En bij een celstraf krijgt zijn personeel de zak. Logisch argument. Dus hoe meer personeel je onder je hebt, hoe gekker je kan doen en hoe lichter je straf wordt.
Een scooterrijder krijgt na het negeren van een stopteken, in verband met mogelijke betrokkenheid bij een inbraak, een zet van een motoragent en komt ten val. Grove onvoorzichtigheid en onverantwoord, luidt het oordeel van de rechter. Natuurlijk is dit wel poging tot doodslag volgens Justitie. Later wordt dit weer teruggedraaid. Een dag cel, 29 dagen voorwaardelijk en 120 uur werkstraf. En nog logischer € 2000 schadevergoeding. Maar ja, hij heeft ook geen personeel onder zich, alleen zijn gezin.

En opnieuw is dit geen incident, wel een bevestiging dat de rechterlijke macht een slappe hap is. 90% van de agenten geeft aan dat ze van de politiek niks meer verwachten. Dat is dus zowat het hele politieapparaat. De 10%, die niet genoemd zijn, zullen wel op goed betaalde posten zitten of mooie functies bekleden waarin je beter kan horen, zien en zwijgen.

En anders is er altijd nog de etnisch profileren “app” die nog wat extra bewijsmateriaal kan toevoegen aan het dossier van de verdachte, wat ongetwijfeld door een handige advocaat in het voordeel van de verdachte uitgelegd kan worden. Het kan toch niet de bedoeling zijn dat daders veroordeeld worden? Want wie moet Justitie vervolgen als er geen agenten meer zijn?

Bron: R.A de Jong ambulancehulpverlening.