Hoe houd je jongvolwassenen binnenboord?

Jongeren in de jeugdzorg hebben nog steeds ondersteuning nodig als ze op hun achttiende voor de wet volwassen worden. Het programma Aanpak 16-27 wil voorkomen dat ze tussen wal en schip vallen.

Aanpak 16-27 is een brede samenwerking tussen allerlei uiteenlopende organisaties: waaronder ministeries, gemeenten, VNG, het Nederlands Jeugdinstituut, Ingrado en Divosa. De naam is een verwijzing naar de levensfase waarbinnen jongeren doorlopende ondersteuning nodig hebben. Ondersteuning die niet begint of eindigt bij het achttiende levensjaar. Gery Lammersen is projectleider ondersteuning jongvolwassenen bij Movisie: ‘Zodra jongeren achttien jaar worden, valt voor hen de jeugdzorg weg. Maar dan? Ze hebben nog steeds hulp of begeleiding nodig en moeten dan aankloppen bij de volwassenenzorg. Die knip is niet in het belang van de jongere. De overgang naar volwassenheid moet je voorbereiden, daar is tijd voor nodig. Vandaar dat Aanpak 16-27 start bij 16 jaar en doorloopt tot ze 27 zijn.’ Het programma Aanpak 16-27 is praktisch en toekomstgericht, en omvat een aantal pilots, waarbij uiteenlopende organisaties zijn betrokken. Movisie kijkt bijvoorbeeld samen met onder meer het Nederlands Jeugdinstituut naar de vraag hoe jongeren na hun achttiende kunnen worden ondersteund. Lammersen: ‘Samen met de gemeenten willen we dat heel praktisch maken. Wat heb je nodig? Daarbij moeten we denken vanuit de leefwereld van de jongere, waar is die bij gebaat? Er zijn altijd verschillende hulpverleners en organisaties bij betrokken, maar jongeren willen vooral goed geholpen worden zonder last te hebben van versnippering in de hulpverlening.’ Een andere pilot waaraan wordt gewerkt, betreft jongeren die buiten beeld raken. ‘Dat doen we in drie regio’s in Nederland,’ vertelt Lammersen, ‘Zwolle, Almere en Dordrecht. Er zijn jongeren die niet naar school gaan en geen werk hebben. We hebben geen zicht op hen, waar zijn ze? Hoe krijgen we voor elkaar dat ze wel onderwijs gaan volgen of een baan vinden? Op basis van allerlei informatie maken we samen met de jongeren ‘persona’s’, fictieve personen die exemplarisch zijn voor een bepaalde groep jongeren. Die persona’s geven een beeld van de groepen waarvoor ze staan, waarop je je kunt richten. Er zijn diverse groepen te onderscheiden, bijvoorbeeld jongeren met een beperking, jongeren in kwetsbare posities door gezinsproblemen en dak- en thuisloze jongeren. Uiteindelijk willen we 16 persona’s maken.’

Lees verder via publiekdenken.nl