Als docent, jongerenwerker, opbouwwerker of sociaal werker in de wijk kun je te maken krijgen met heftige emoties bij jongeren over politieke of maatschappelijke thema’s. Denk bijvoorbeeld aan de situatie in Gaza. Emotionele discussies kunnen ontstaan tussen jongeren onderling, maar kunnen ook jou zelf raken als professional. Hoe ga je om met polarisatie tussen jongeren? Hoe zorg je ervoor dat discussies respectvol blijven en niet uit de hand lopen en hoe draag je bij aan meer verbinding tussen jongeren?
Gewenste en ongewenste polarisatie
Polarisatie is de verscherping van tegenstellingen tussen groepen in de samenleving die kan resulteren in spanningen tussen deze groepen. Polarisatie wordt vaak als iets negatiefs en bedreigends afgeschilderd, maar kan ook gewenst zijn. Het (tijdelijk) aanscherpen van tegenstellingen maakt sluimerend onrecht of ongenoegen in de samenleving zichtbaar. Polarisatie kan een aanzet geven tot sociale veranderingen zoals de emancipatie van groepen in achtergestelde posities. Jongeren die zich luid en duidelijk uitspreken tegen onrecht tonen maatschappelijke betrokkenheid. Polarisatie wordt ongewenst of problematisch als deze destructief uitpakt. Groepen komen steeds meer tegenover elkaar te staan, bestaande verschillen worden vergroot en de dialoog verdwijnt en de hoeveelheid (negatieve) ideeën over elkaar neemt toe. Tegenstellingen worden ook gevoelsmatig sterker: men wordt positiever over mensen met dezelfde opvattingen en mensen met andere opvattingen worden sterker afgewezen, gevoelsmatig en ook moreel. Dit noemen we affectieve polarisatie. In het debat over de situatie in Gaza is duidelijk sprake van affectieve polarisatie. Lees meer over de oorzaken van polarisatie op de pagina’s wat is polarisatie (KIS), en affectieve polarisatie (Hannah Arendt Instituut).
Lees verder via kis.nl
Sociaal professionals zijn ideale ‘identiteit-leiders’
NVB uit zorgen over nieuwe ’te strenge’ EU-regels tegen witwassen
Beleving bepaalt draagvlak voor regels
