De Paashaas ’t haasje

De paashaasfamilie is seksistisch. Althans dat zeggen sommigen over het reclamespotje van de HEMA. Een vader paashaas is in dit verband namelijk heteroseksueel. Waarom zou een paashaas niet kunnen behoren tot de LHBT familie? De paashaas is een eenling, een spring-in-‘t-veld. Dan kan je niet uitsluiten dat hij of zij bi- of homoseksueel is of lesbisch. Het zou zelfs geen schande zijn als een transgender in het paashaaspak steekt. Daar zie je immers niets van. Alhoewel, je moet uitkijken dat een vrouw in het pak niet gaat pronken met een enorme boezem. Kinderen zijn niet gek.
Het jong grut, tegenwoordig kids genoemd, rent kierend en druk gebarend door tuinen en weilanden, op zoek naar eieren. Zij zullen de laatsten zijn die zich over zoiets als seksisme druk maken. Dat doen de volwassenen wel. Sommigen maken zich over alles en iedereen druk. Of het nou gaat om negerzoenen of Nonnevotten, je moet uitkijken wat je zegt, want voor je het weet word je aan de schandpaal genageld en voor racist uitgemaakt of dat je discrimineert. De paashaasfamilie is door een paar heethoofden aan dit rijtje toegevoegd. Het moet niet gekker worden.
Als ik me realiseer wat ik hier schrijf schiet me opeens te binnen dat er in de wintermaanden hazen én konijnen het loodje leggen en het op het bord nog eens flink ingepeperd krijgen met welk doel zij op de wereld zijn gekomen. Op de culinaire bereiding na wordt geen onderscheid gemaakt tussen haas of konijn. Smaken verschillen nu eenmaal. Of ben ik zover in de war, dat ik niet meer weet hoe haasje hupt?

Maar het kan nog veel erger.
Wat te denken van de rookworst van de HEMA? Er zijn mensen die deze worst gelijk scharen aan die andere seksistische waanbeelden. Misschien ontbreekt het mij aan inlevingsvermogen, maar de HEMA worst roept bij mij echt geen associatie op met mijn geslachtsdeel. Voor de mensen die zich vanwege die worst gediscrimineerd voelen zal ik een oproep aan de HEMA doen om naast de rookworst een geurdoos te koop aan te bieden.

Met Pasen eten we eitjes. Een ei hoort erbij, nietwaar?
Het is het ultieme symbool van nieuw leven. In het voorjaar krijgen niet alleen de vogels de kriebels. Mensen eten eieren want dat is goed voor de potentie, wordt gezegd. Kijk dan maar uit voor het ei met de twee dooiers. Je zou zowaar beginnen te stuiteren of een tweeling tevoorschijn toveren.
Om ons levend op de wereld te krijgen hebben wij mensen nu eenmaal eieren nodig. Hoe dan ook.
Wellicht kunnen wij, mannen, ook ’n keer op de barricaden springen? Wij komen er wel erg bekaaid af met twee eieren. Als je bedenkt dat een vrouw gedurende haar vruchtbare leven in haar eentje een heel leger aan eitjes produceert? Van de andere kant, met een heel leger aan wereldkampioenen zwemmen, komen mannen natuurlijk ook ’n heel eind.
Er zullen altijd mensen opstaan die zich om iets druk maken. Misschien wel goed. Op die manier kunnen ze hun eigen frustraties op een verantwoorde manier wegwerken. Het is als de bokser die zich uitleeft op een boksbal. Hoe harder hij daartegen te keer gaat des te respectvoller slaat hij zijn tegenstander op zijn gezicht.

Zodra Pasen voorbij is en het gekrakeel om de haas is geluwd, dient zich de volgende storm van kritiek aan. Pinksteren, het feest van de drie-eenheid. Wellicht wordt de een of andere onlichamelijke anima aangemoedigd door de neergedaalde geest om het seksistische gedrag van deze Drievuldigheid aan de kaak te stellen. De verbolgenheid over de afwezigheid van de Moeder zal breed worden uitgemeten in de media. Lotgenoten worden gemobiliseerd om de samenstelling af te stemmen op de LHBT-familie. Of zouden Vader en Zoon met elkaar hebben afgesproken een onaantastbare geest naar aarde te sturen, zodat wij niet worden lastig gevallen met hemelse familieproblemen?

In de reclamewereld denken ze daar heel anders over. Men kan ons alles op een zodanige vernuftige manier wijsmaken, dat wij het voor waar aannemen. Zalig zijn zij die niet zien maar wel geloven. Wel zo handig, toch?
De paashaas zal er geen last van hebben. Hij, zij of het heeft het pak uitgetrokken en zal dit bij de volgende gelegenheid opnieuw aantrekken. De dagdagelijkse bezigheden worden opgepakt, men gaat weer aan het werk. Er moet immers brood op de plank komen.
Af en toe een gekookt eitje erbij, met een beetje zout, maar zonder peper.

Auteur: Jacques Smeets, de blauwediender