Een analyse van de portefeuilles van burgemeesters laat zien dat hoe groter de gemeente is hoe meer een burgemeester uren van de werkweek moet besteden aan openbare orde en veiligheid. Vooral burgemeesters van grote steden hebben hier de handen vol aan, zeker ook omdat ze nog korpsbeheerder zijn. Het spectrum aan soorten ongewenste situaties en risico’s in de risicomaatschappij is veel groter geworden. Dit schreven A. Korsten, D. Bijl en F. Kerckhaert in 2009. De centrale vraagstelling luidt: Hoe ontwikkelt het werken aan de gemeentelijke bevordering van veiligheid voor burgers zich vanuit de positie van de burgemeester gezien? Blijken zal dat de burgemeester over steeds meer bevoegdheden beschikt. Deze kan uit een oogpunt van ‘openbare orde’ tal van beslissingen nemen. Als de burgemeester steeds meer aanspreekpunt voor veiligheid wordt en wellicht zelfs ‘veiligheidsbaas’, hoe verhoudt zich dat dan tot denken in termen van ‘partners in veiligheid’, in een netwerk en ketenbenadering, en druk van media en politiek? Kan de burgemeester, zeker in de grote stad, onder druk ‘overeind blijven’ door meer informatievoorziening of wordt de burgemeester overvraagd in een wereld waarin de ‘veiligheidsutopie’ van overtrokken verwachtingen volop rondwaart, alsof elk risico uitgebannen kan worden? Deze vragen zijn te zien in relatie tot burgers die steeds meer bestuurlijke inzet vragen om veiligheid te bevorderen en vooral niet weg te kijken of traag te reageren als zich (veiligheids) problemen aandienen.
Lees verder via arnokorsten – De burgemeester, openbare orde en de veiligheid van burgers
Boek Openbare Orde en Veiligheid is te downloaden via Burgemeesters.nl