Buurtwerker heeft aan dominant wijkaanpakdenken net zoveel als aan het weerbericht

Mensen leven in sociale netwerken. Die kunnen sterk en vitaal zijn. Ze kunnen ook zwak zijn, maar ze ontbreken bijna nooit. En: je kunt ze een beetje beïnvloeden, een zetje geven, mits je het netwerk als netwerk serieus neemt. In het kort is dat ongeveer het credo van elke opbouwwerker.

Waarom buurtwerkers zich niet senang voelen in wijkteams
Dat credo heeft de afgelopen decennia te lijden gehad van twee dominante manieren van denken over de samenleving. Aan de ene kant is dat het individualiseren van mensen. Burgers worden in die denkwijze cliënten die voor (verdere) uitval behoed moeten worden door middel van diensten, verstrekkingen en producten. Buurtwerkers worden vanuit die optiek ingeschakeld om in het kader van de individuele hulpverlening netwerken aan te spreken. Dat werkt niet en dat maakt dat veel buurtwerkers zich niet senang voelen in sociale wijkteams: ze willen en kunnen niet slechts het hulpje van de maatschappelijk werker zijn. Sociale netwerken zijn geen afgeleide van individuen, misschien is het wel vaker andersom.

Lees verder via LPB