Bestuurskunde en de kwaliteit van het openbaar bestuur

Sinds de opkomst van de bestuurskunde in de jaren tachtig is het vakgebied met enige argwaan bezien. Nu, decennia later, blijkt dat zij haar waarde meer dan bewezen heeft, maar dat neemt niet weg dat kritische zelfreflectie het vakgebied goed zou doen. Dat betoogt Lex Cachet aan de hand van twee recente publicaties over bestuurskunde.

Bestuurskunde heeft altijd een dubbele ambitie gehad. Enerzijds is het de wetenschap die organisatie en functioneren van het openbaar bestuur wil bestuderen en begrijpen. Maar anderzijds is er ook de ambitie om, met die kennis, bij te dragen aan het beter functioneren van datzelfde openbaar bestuur. Een belangrijke ambitie in een democratische rechtsstaat als de onze.
Bestuurskunde profileert zich, in Nederland en internationaal, van meet af aan als een toegepaste wetenschap.[1] Die combinatie van wetenschap en toepassing is allerminst uniek. In de directe omgeving van de bestuurskunde geldt min of meer hetzelfde voor bedrijfskunde. Wat verder weg vinden we binnen de exacte wetenschappen vele vormen van toegepaste wetenschap. Ook wetenschappen die zich geen kunde noemen, hebben vaak een duidelijk toepassingsgericht profiel; pedagogiek is daar een voorbeeld van maar ook grote delen van de psychologie.

Lees verder via platformoverheid.nl