Talloze kinderen in arme buurten maken een echtscheiding mee en groeien op zonder vader. Zo verkruimelt de enige veiligheid die arme mensen hebben: het gezin. Al een paar maanden worden we een paar keer per week uit onze slaap gehouden door ernstige geluidsoverlast. Overlast van jongens die het leuk vinden om urenlang op een stoepje te zitten op een plein waar ze niet wonen, veertig meter van ons slaapkamerraam. Auto’s en scooters rijden af en aan, van drie uur ’s middags tot midden in de nacht, en continu klinkt gepraat en geroep. Elke avond komt de politie opdraven, en elke ochtend een mannetje van de gemeente dat gedwee de bergen plastic bij elkaar prikt. Er zijn allerlei verklaringen te verzinnen voor hun gedrag. Over hun afkomst, hun studieproblemen, werkloosheid, allemaal interessant, maar als ik kijk naar de jongens die ik wat beter ken, valt me iets op: ze hebben bijna allemaal geen vader. De één zit in een cel (wordt gefluisterd), de tweede is bijna nooit thuis en de derde is helemaal gevlogen.
Lees verder via Groene.nl
Hedendaagse jeugdcriminaliteit: nieuwe vragen en enkele antwoorden na een historische daling
Mensen boven Macht – Edwin Tuin
Advocaat-generaal: geen herziening Arnhemse villamoord
